نژادهاي بلدرچين

انواع بلدرچين هاي ژاپني :

 

بلدرچين هاي ژاپني در زير كلاس Aves   رده Japonica   قرار مي گيرند از اينرو به اسم Coturnix خوانده مي شوند.

به طور كلي جايگاه بلدرچين در طبقه بندي بر اساس آنچه ذكر شد به شرح زير است :

Phylum chordate

Sub phylum vertebra

Class Aves

Order califormes

Family phasianidae

Genus corturnix

Sub species japonica

پنج نوع بلدرچين ژاپني به اسامي زير وجود دارد :

1) pharach   ( نوع وحشي ) :

اين پرنده رنگهاي پر مخلوط دارد. همراه با رنگهاي سياه و سايه هاي مختلف كه تفوق رنگ قهوه اي را دارا مي باشند. در بلدرچين نر صورت و گلو قهوه اي و گلو و قسمت بالاي سينه دارچيني رنگ مي باشد.در ماده صورت و گلو قسمت بالاي سينه دارچيني روشن با رنگ سياه است در حالي كه قسمت پاييني سينه خرمايي رنگ مي باشد.

پرهاي بلدرچين مخلوطي از رنگهاي سياه قهوه اي و حالتهاي سايه دار آنها است.قسمت هاي بالايي و سينه بلدرچين هاي نر خالدار و قسم هاي پائيني سينه قهوه اي است . وعلامتهاي مشكي دارد در حالي كه قسمت هاي پائيني خرمائي است. واريته هائي كه بر اساس و الگوي پرها طبقه بندي شده اند زياد هستند.

 

2) British Range   :

نوعي از بلدرچين با پرهاي سياه است

3) English white  :

نوعي از بلدرچين با پرهاي سفيد و قسمتهاي سياه است

 

4) Manchurian Golden   :

پرنده هاي به رنگ طلائي يا رنگ گندمي هستند.

 

5) Tuxedo   :

اين بلدرچين از نوع بلدرچين دو رنگ است

پرورش جوجه بلدرچین های تازه متولد شده

جوجه های بلدرچین تازه هچ شده غالباً در طول ساعت های اولیه در معرض . . .

ادامه نوشته

بیماری خطرناک تورم روده قرحه ای در بلدرچین

تورم روده قرحه ای یک بیماری کشنده است که به وسیله کلستریدیوم کولینوم

ادامه نوشته

مستند پرورش بلدرچین

دریافت فیلم

پرورش جوجه، مراقبت از پرندگان جوان در بلدرچین:

حرارت (گرما):

جوجه بلدرچین‌های تازه هچ شده کوچک هستند و دمای مناسب پرورش برای کوتورنیکس جوان خیلی مهم است. آنها به گرما نیاز دارند برای 4 هفته بعد از هچ شدن. یک مادر مصنوعی تجاری یا هر منبع حرارتی دیگر که دمای کافی فراهم کند، می‌تواند استفاده شود. لامپهای گرمایی مادون قرمز ممکن است به طور موفقیت‌ آمیز استفاده شود و باید در حدود 18 اینچی بالای کف پن قرار داده شود. در طول هفته اول پرورش جوجه دما را در حدود 95 درجه فارینهایت نگهدارید. دما را در سطح جوجه‌ها اندازه‌گیری کنید. دما ممکن است کاهش داده شود در حدود 5 درجه در هر هفته تا اینکه به 75 درجه فارینهایت برسد و جوجه‌ها به طور کامل پر درآورده شوند. بهترین راهنما برای تنظیم کردن دما، رفتار جوجه است. جوجه‌هایی که ازدحام می‌‌کنند در نزدیک منبع گرمایی و به سرد نظر می‌رسند ،نشان می‌دهد که دما خیلی پائین است.

موقعی که جوجه‌ها به ماندن در چندین اینچی از گرمترین منطقه تمایل دارند ، دما با شکست روبرو شده است برای فراهم کردن گرمای کافی در طول روزهای اول دوره پرورش ثابت خواهد بود تلفات نتیجه می‌دهد. جوجه‌ها باید از درافتهای هوای سرد به ویژه در شب محافظت شوند. دامنه رطوبت‌بخش در حدود 30 تا 80 درصد رطوبت نسبی هست.

 

آب:

مراقبت باید برای بلدرچین کوچک برای جلوگیری از غرق شدن در ترافهای آب انجام شود. یک کوزه دهان گشاد با یک پایه پلاستیکی یا شیشه‌ای به خوبی کار می‌کند. این باید از طریق قرار دادن قطعات حلقه‌ای شکلhardware cloth در تراف در پایه تغییر داده شود تصویر 5. یک ظرف کم عمق یا تشت پر شده با سنگریزه‌ها یا گلوله‌ها نیز کار می‌کند. موقعی که جوجه‌ها  به سن 1 هفتگی می‌رسند ، سنگریزه‌ها یا توری محافظ می‌تواند با اطمینان برداشته شود. آب تمیز در ‌تمام اوقات فراهم کنید. آبخوری‌ها یا ترافها را روزانه تمیز کنید.

 

بستر:

بستر برای حل کردن فضولات و جذب رطوبت استفاده می‌شود. تراشه‌های چوب فیبر نیشکر، چوب نرم ذرت زمینی، کاه خرد شده، پوست درخت، پوسته بادام زمینی و شن و ماسه از مواد بستری خوب می‌باشند. بستر باید 2 تا 4 اینچ در کف عمق داشته باشد و با کاغذ زبر یا کرباس برای هفته اول پوشده شود. جوجه‌های بلدرچین بر روی کاغذ نرم و صاف به گشادشدگی پاهایشان از همدیگر تمایل دارند ، پس از کاغذهای زبر و محکم استفاده کنید. یک سری کاغذهایی توسط برخی از فروشگاهها عرضه می‌شود که می‌توان آنها را خرید و به اندازه دلخواه برید و به خوبی بکار برد. پاشیدن غذا بر روی کاغذ باعث تشویق جوجه‌های جوان به خوردن می‌‌شود. اگر جوجه بر روی قفس‌های توری یا باتری پرورش داده می‌شود کف‌توری باید با کاغذ برای هفته اول یا دوم پوشیده شود.

 

کانیبالیسم:

کندن پر یا دیگر اشکال کانیبالیسم به کرات اتفاق می‌افتد موقعی که کوتورنیکس بر روی توری نگهداری می‌شود. پشتهای لخت و سرهای لخت نشانه‌ها می‌باشد. نوک‌چینی خیلی زرد ممکن است لازم باشد در هفته دوم و معمولاً انجام می‌شود با نوک‌چین تجاری از نوع تیغه داغ. این عمل انجام می‌شود در زمانی که بریدن نوک شروع می‌شود. سر بالایی منقار می‌تواند حذف شود سریعاً با یک ناخن‌گیر، تصویر 6.

بعد از آنکه پرندگان نوک‌چینی می‌شوند سطح غذا و آب در ترافها به افزایش یافتن ممکن است نیاز شود.

بطور عمومی اقدام پیشگیرانه مؤثر دیگر کاهش تعداد پرنده در هر پن هست. از ازدحام جمعیت در پن اجتناب کنید. گامهای دیگر از قبیل کاهش شدت نور و افزایش فیبر و سنگریزه خوراک ممکن است انجام شود. هرگز پرندگان جدید را به داخل قفسی که افراد زیادی دارند زندگی می‌کنند نفرستید. بلدرچین‌ها territorial بوده و از خانه‌شان در مقابل مزاحمین دفاع خواهند کرد.

اگر 2 گروه بلدرچین با هم ترکیب شوند، آنها را با هم در پن‌ها و قفس‌های غیرفامیلی حتی اگر به طور موقت باشد قرار دهید.

 

مراقبت از بلدرچین بالغ:

بلدرچین ژاپنی ممکن است مانند مرغ بجز برای اندازه و احتیاجات غذایی خیلی مدیریت شود. آنها نیاز دارند که از شکارچیان از قبیل گربه‌ها، جوندگان، پرندگان شکارچی محافظت شوند. دست‌ مالی بیش از حد کوتورنیکس ممکن است منجر به تلفات شود. اگر پرندگان تخمگذار جابجا شوند به اقامتگاههای جدید، یک توقف در تولید تخم به مدت 2 یا 3 هفته متحمل می‌شوند. مرغان تخمگذار باید نگهداری شوند در منطقه‌ای که مزاحمت بیرونی حداقل است. خانه باید طراحی شود برای راحتی مطمئن برای پرندگان، برای ساختن آب و غذا قابل دسترس و برای اجازه دادن به رعایت بهداشت آسان و مؤثر.

امکانات بالغین باید اهداف پروژه را منعکس کند. برای مثال اگر پرندگان برای اقدامات نژادی پرورش داده می‌شوند ، تولید تخم یا تولید گوشت، قفس‌های جفتی کوچک احتمالاً بهترین هستند. اگر بلدرچین پرورش داده می‌شود توسط یکfancier، hobbyist یا تربیت‌کنندة سگ(Dog Trainer)، پن‌های کف عموماً مناسب هستند. ابعاد این پن‌ها برای احتیاط فردی رها می‌شوند. توری‌های با سوراخهای شش گوش 5/0 اینچی توصیه می‌شوند، اگرچه با سوراخهای 1 اینچی  برای ساختمان پن رضایت‌بخش هست. بلدرچین بالغ زندگی می کند و با موفقیت تولید می‌کند اگر 20 اینچ مربع فضای کف به ازای هر پرنده اجازه دهد.

اغلب کوتورنیکس در پن‌های دسته جمعی آشیانه نخواهد ساخت ولی تخمهایش را در بستر پنهان خواهد کرد. اگر بلدرچین در محیط بسته پرورش داده شود ، بو می‌تواند به حداقل رسانده شود از طریق فراهم کردن فضای بیشتر (25 تا 30 اینچ مربع فضا به ازای پرنده) و تمیز کردن قفسها به کرات. کوتورنیکس بالغ نیاز دارد به 5/0 تا 1 اینچ فضای دان‌خوری به ازای هر پرنده. خوراک فراوان باید موجود باشد، به هر حال، اگر تراف خیلی پُر باشد پرت بیش از حد اتفاق خواهد افتاد. آب تمیز و تازه باید در همة اوقات با حداقل یک چهارم اینچ فضای تراف به ازای هر بلدرچین فراهم شود.

قفسهای جفتی در هر اندازه مناسب می توانند ساخته شوند. اگر رکوردهای تخم فردی نگهداری می‌شوند، قفس‌های کوچک 5×8 اینچ برای یک یا دو بلدرچین به اندازة کافی بزرگ هستند . بهترین مواد برای ساخت قفس توری با سوراخهای 5/0×1 اینچ می‌باشد. گیره‌های قفس یا حلقه‌های داغ می‌توانند بکار برده شود برای متصل کردن بخشهای قفس تصویر 7 . Hardware cloth یا poultry mesh می‌توانند استفاده شود اگر این چسبیده شود به یک چهارچوب فلزی یا چوبی. ارتفاع 5 تا 8 اینچی قفس‌ها ترجیح داده می‌شوند به قفس‌های بلندتر چون که بلدرچین متحمل جراحات کمتر سر می‌شود در قفس‌های با این ارتفاع. یک فلز، چوب یا کارتن‌پلاست ضد سختی قرار داده شده در بالای قفسها که کاهش می‌دهد جراحات سر را.

بلدرچین‌های ماده تخم‌های بیشتری می‌گذارند در این قفسهای کوچک نسبت به آنهایی که در پن‌های کفی بزرگ انجام می‌دهد . علاوه بر این تولید تخم بیشتر و تلفات کاهش یافته،اگر نرها با ماده‌ها نگهداشته نشوند  اتفاق خواهد افتاد . این تخم‌ها البته نابارور خواهند بود.

 

احتیاجات نوری: 

بلدرچین ژاپنی  به 14 تا 16 ساعت نور در هر روز برای نگه‌داشتن حداکثر تولید تخم و باروری نیاز دارد . این بدین معناست که نوردهی اضافی بجز در تابستان باید فراهم شود . چون که این مهم است که زمان روشن و خاموش شدن سازگار شود، یک ساعت زمانی(تایمر) توصیه می‌شود. پرندگان عموماً در اوج تولید باقی نمی‌مانند موقعی که با 24 ساعت نور در روز موضوع می‌شوند.  

نرهایی که استفاده نمی‌‌شوند برای تولید مثل (مولد) یا هر بلدرچینی که استفاده می‌شود برای پرندگان گوشتی و می‌توانند پروار شوند از طریق گرفتن فقط در حدود 8 ساعت نور در روز. این کافی نیست برای بلوغ جنسی. از این رو پرندگان مصرف نمی‌کنند انرژی را برای جدال و جفت‌گیری. این کوتورنیکس‌ها به طور مؤثری Casterated می‌شوند و   برای مصارف table در شرایط خوبی خواهند بود.

هدف مشابه ممکن است دستیافته شوند از طریق داشتن روشنایی‌های خیلی کم‌نور.  پرندگان گوشتی را با جیرة استارتر (بخش تغذیه را ببینید) تا موقع کشتار در سن 9 هفتگی نگهدارید.

طول روز کاهش یافته، می‌تواند استفاده شود برای نگهداشتن مولدین. در شکل خوب تا اینکه نیاز شود یا برای نگهداشتن نرها با همدیگر بدون جنگ و جدال.  

در حدود 2 هفته برای بازگشت به شرایط تولیدمثلی (Breeding) به دنبال یک طول روز افزایش یافته به 14 ساعت نیاز می‌باشد.  

نورهای آفتابی (روشن)  تولید تخم را افزایش نخواهد داد. اگر این  به اندازة کافی روشن هست برای شما برای خواندن بنابراین  به اندازه کافی برای بلدرچینروشن است .

 برای بدست آوردن تخم‌های بارور قابل هچ از بلدرچین تعدادهای برابر نرها و ماده‌ها لازم نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که یک نر منفرد با 2 یا 3 ماده نتایج مطلوبی خواهد داد. موقعی که بلدرچین نگه داشته می‌شود در پن‌های کلونی، یک نر برای هر 3 تا 5 ماده کافی است و کاهش می‌دهد جنگ و جدال بین نرها را. جفتگیری‌های جفتی (تلاقی‌های جفتی) در قفسهای فردی باروری خوبی خواهد داد. درصد باروری و جوجه درآوری بطور مشخصی در پرندگان مسن کاهش خواهد یافت. از انجام جفتگیری‌های بسته فردی وابسته (خویشاوندی) اجتناب کنید زیرا همخونی باعث ناهنجاری‌ها و بطور زیادی کاهش عملکرد تولیدمثلی می‌شود. به این دلیل این ممکن است مزیت شود برای ثبت تعداد تخم‌های ماده، جوجه‌کشی کردن آنها در گروهها، و بطور دایمی مشخص کردن جوجه‌ها در هر زمان هچ. رکوردهای شجره‌نامه‌ای می‌تواند نگه‌ داشته شود از طریق استفاده کردن از نوارهای بال(wing bands) یا نوارهای پا(leg bands) تجاری در دسترس برای مشخص کردن بلدرچین همه سنین. این  برای شناسایی گروههای پرندگان از طریق گیره انگشتی(toe clipping) نیز ممکن است. 

ویژگیهای بلدرچین و محصولات آن

 

همانطور که اشاره شد بلدرچینها دارای ویژگیهای منحصر به فردی هستند که آنها را از سایر طیور متمایز کرده و صنعت پرورش بلدرچین را یه یکی از سود آورترین صنایع بدل کرده است، در ذیل به برخی از این ویژگیها اشاره کوتاهی خواهیم داشت:

 

 1- سرعت بالای رشد در این پرنده بسیار قابل توجه و در حدود2.5 تا 3.5 برابر سایر طیور است. بلدرچینها عموما در 35تا45 روزگی به وزن 180تا 220 گرم رسیده و آماده کشتار می شوند ضمن اینکه سن بلوغ نیز در حدود 7-8 هفتگی است.

2- سن پائین بلوغ جنسی: این پرندگان در 6-5 هفتگی قادر به تخمگذاری شده و در 8-7 هفتگی به بلوغ کامل جنسی رسیده و آمادگی تولید مثل پیدا می کنند.

3- فاصله نسلی کوتاه، که اعمال برنامه های اصلاح نژادی را در آنها به خوبی امکان پذیر می سازد.

4- میزان تخمگذری بالا، بلدرچینها به طور وحشی سالانه در حدود 80 – 60 عدد تخم می گذارند اما در اسارت و با اعمال برنامه های مدیریتی قوی در زمینه تغذیه و نوردهی مصنوعی می توانیم این رقم را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش داده و به عدد 250 150- عدد تخم در سال دست پیدا کنیم.

پرورش صنعتی بلدرچین:

وجود ویژگی های مناسب همچون رشد سریع ، بلوغ زودرس ، تولید تخم بالا ، کوتاهی فاصله میان نسل ها ، بالابودن تراکم پرورشی در واحد سطح ، ارزان بودن جیره مصرفی ، حساسیت کم نسبت به بعضی از بیماری های طیور ، قیمت بالای تولیدات که شامل گوشت و تخم می باشد و به خصوص بازگشت سریع سرمایه سبب شده است تا بلدرچین به عنوان یک پرنده مطلوب نزد کشاورزان و پرورش دهندگان تلقی شده و علاقمندان زیادی به پرورش صنعتی این پرنده روی آورند .
مهمترین نکاتی که سبب صنعتی شدن پرورش این پرنده شده است به شرح زیر می باشد :

 

۱ – میزان رشد سریع : میزان رشد این پرنده در حدود ۵/۳ برابر سریعتر از دیگر طیور اهلی می باشد .

۲ – بلوغ جنسی سریع : در حدود سن ۵۰ – ۴۰ روزگی بلدرچین های ماده در پیک تولید هستند .

۳ – تولید تخم بالا : در صورت پرورش صحیح ، این پرندگان در سال اول تولید توانایی تولید ۲۶۰ تخم را دارا می باشند .

۴ – کوتاه بودن فاصله میان نسل ها : توان بلدرچین در تولید ۴ – ۳ نسل در سال اول تولید این امکان را برای محققین فراهم آورده است تا از آن به عنوان پرنده ای آزمایشگاهی استفاده نمایند .

۵ – دوره انکوباسیون کوتاه : جوجه کشی تخم این پرنده ۱۸ – ۱۷ روز طول می کشد .

۶ – تراکم بالای پرورش : با توجه به اینکه جثه این پرنده کوچک و نیز به سطح آبخوری و دانخوری کمتری احتیاج دارد در مقایسه با دیگر پرندگان تعداد پرنده بیشتری در واحد سطح میتوان پرورش داد .

۷ – واکسیناسیون کمتر : با توجه به اینکه گونه های بلدرچین در برابر برخی از بیماری های رایج طیور حساسیت کمتری دارند در نتیجه به واکسیناسیون کمتری احتیاج دارند .

 

 ۸ – برگشت سریع سرمایه : با توجه به اینکه سن بلوغ بلدرچین ۵۰ – ۴۰ روزگی می باشد در نتیجه می توان گوشت و تخم این پرنده را سریع به بازار عرضه نمود .

۹ – ارزش غذایی بالای گوشت و تخم بلدرچین

 

در کشور ما بعد از انقلاب برای اولین بار پرورش بلدرچین در استان یزد آغاز گردید که به صورت مجتمع شامل واحد مادر ، گوشتی ، بسته بندی و جوجه کشی اداره می گردد .
بلدرچین دارای گوشتی با پروتئین بالا و درصد چربی کمتری می باشد که برای کودکان و بیماران بسیار سودمند و مفید می باشد . تخم بلدرچین بیضی شکل می باشد که وزن آن ۱۵ – ۸ گرم و رنگ آن معمولا سفید با خال های سیاه یا قهوه ای تا آبی و زرد نخودی مایل به سبز می باشد . الگوی تخم و رنگ تخم بلدرچین منحصر به فرد است و منبع خوبی از ویتامین ها )به جز ویتامین  c (می باشد . کیفیت تخم بلدرچین بالاو میزان کلسترول آن از تخم مرغ کمتر است . تعیین جنسیت جوجه بلدرچین از سن ۱ روزگی صورت می گیرد که این کار نیازمند افراد آموزش دیده و ماهر می باشد . اما از سن ۳ هفتگی می توان نرها و ماده ها را به وسیله رنگ پر های ناحیه سینه از یکدیگر تشخیص داد. پرهای سینه ای نرها به رنگ قرمر مایل به قهوه ای و ماده ها به رنگ خرمائی سوخته ( خاکستری با نقاط سیاه رنگ ) روی آنها می باشد .
وزن جوجه های تازه هچ شده در حدود ۱۰ – ۵ گرم می باشد که درسن ۵۰ – ۴۰ روزگی به بلوغ می رسند. وزن بلدرچین های نر بالغ ۱۵۰ – ۹۰ گرم و ماده ها ۱۸۰ – ۱۱۰ گرم می باشد . همچنین تعداد کروموزوم های بلدرچین ۷۸ می باشد که شش جفت آنها کروموزوم های بزرگ ، شش جفت متوسط و ۲۷ جفت میکروکروموزوم می باشند که کروموزوم های جنسی از نوع بزرگ می باشند .

پرورش جوجه بلدرچین :

دمای آغازین جهت پرورش جوجه بلدرچین در زیر مادر مصنوعی و در بالای سر جوجه ۳۵ درجه سانتیگراد می باشد که این دما هر چهار روز یک بار 2.5 درجه کاهش می یابد تا به ۲۱ درجه سانتیگراد برسد . معمولا برای هر جوجه ۱۵۰ سانتیمتر مربع فضا تا سن ۳ هفتگی در نظر می گیرند . استفاده از آب شکر ۸ % در ۳ – ۲ روز اول نتیجه خوبی را در بر خواهد داشت . برای جوجه بلدرچین ها تا سن ۳ هفتگی ۲ سانتی متر دانخوری و ۱ سانتی متر آبخوری به ازاء هر قطعه در نظر می گیرند . در دو هفته اول نوررسانی ۲۴ ساعته می باشد که پس از آن تا ۱۲ ساعت کاهش می یابد .

پرورش نیمچه :

معمولا از دو روش برای پرورش بلدرچین استفاده می شود : ۱ – بستر ۲ – باتری که اخیرا مورد استفاده قرار می گیرد که دارای مزایایی همچون تعداد جوجه بیشتر در واحد سطح ، نیروی کار کمتر ، بهداشت بهتر ، سهولت در حذف ، درمان و پیشگیری و استفاده بهتر از سطح می باشد .
دمای مورد نیاز نیمچه ها ۲۸ – ۲۱ درجه سانتیگراد می باشد و از ۱۲ ساعت نور تا سن ۵ هفتگی که بلدرچین ها به قفس های تخمگذاری منتقل می شوند بهره می برند . برای رشد بهتر ، نرها و ماده ها جدا از یکدیگر پرورش داده می شوند . در این سن در بستر به ازاء هر نیمچه ۱۸۰ – ۱۵۰ سانتیمتر مربع بسته به نوع جوجه وفصل در نظر می گیرند . برای هر جوجه ۳ – 2.5 سانتیمتر دانخوری و ۲ – 1.5 سانتیمتر آبخوری در نظر می گیرند . در صورت استفاده از آبخوری نیپل ، هر نیپل برای ۱۵ پرنده در نظر گرفته می شود .

پرورش بلدرچین مادر :

در حالت تجاری بلدرچین ها در قفس های توری به ظرفیت ۲۰ تا ۳۰ و حتی ۴۰ بلدرچین پرورش داده می شوند . معمولا به ازاء هر بلدرچین ۲۰۰ – ۱۵۰ سانتیمتر مربع فضا در قفس در نظر گرفته می شود . مقدار فضای دانخوری ۳ –۲ سانتیمتر به ازاء هر قطعه می باشد . مقدار فضای آبخوری معمولا عامل محدود کننده ای در سیستم قفس نیست . قفس ها معمولا تا ۸ ردیف نصب می شوند . سن فروش بلدرچین ها معمولا ۱۸ – ۱۷ هفتگی می باشد .

تغذیه بلدرچین

 

نیازهای تغذیه ای در بلدرچینهای مولد و پرواری از یکدیگر متفاوت می باشد اما درهر دو خوراک بایستی به شکل آردی با حداکثر قطر در اختیار پرندگان قرار داده شود که این مسئله خصوصاٌ در اوائل دوره رشد بسیار حائز اهمیت می باشد.
میزان مصرف خوراک در پرندگان بالغ حدود 35-25 گرم به ازا هر پرنده در روز می باشد.
همچنین دان تهیه شده بایستی دارای فرمولاسیون ویژه و به اصطلاح بالانس شده باشد و در آن از ترکیبات مورد نیاز نظیر مواد معدنی و ویتامینه، کلسیم، فسفر، مواد افزودنی مورد نیاز و ... استفاده گردد تا حداکثر بازدهی در رشد و تخمگذاری بدست آید.
باید توجه داشت که بلدرچینها، خصوصاٌ جوجه ها به کمبود برخی مواد مانند کلسیم، فسفر و روی بسیار حساس می باشند و کمبود این مواد در جیره بصورت عقب ماندگی در رشد، کمبود وزن، عدم رشد پرها و مشکلات تنفسی نمایان می شوند.

عوامل موثر بر جوجه کشی در بلدرچینهای اهلی

 

بلدرچین اهلی شده تمایلی برای خوابیدن روی تخم ندارد و بنابرین تخم هارا بایستی با دستگاه های ویژه و به روش مصنوعی جوجه کشی کرد. تخم بلدرچین را می توان با موفقیت بالا در اکثر دستگاه های تجاری که به منظور جوجه کشی تخم مرغ یا سایر پرندگان ساخته شده اند تبدیل به جوجه کرد، برای این کار فقط کافی است تا شانه های مخصوص بلدرچین را جایگزین شانه های تخم مرغ کرد.

 

عوامل تاثیر گذار بر روی میزان جوجه درآوری تخم در بلدرچینها تقریبا همانند سایر ماکیان بوده و دما ، رطوبت ، چرخش ، و تهویه 4 عامل مهم و موثر بر جوجه کشی هستند . عدم توفیق در هر یک از این 4 عامل موجب کاهش شدید قابلیت جوجه دراوری می شود. در این موارد بهتر است همواره با دقت زیادی به توصیه های سازنده دستگاه عمل نمائید.

تخم ها باید حداقل 3 نوبت در روز و هر نوبت حدود 108 درجه چرخانده شوند و این امر برای 14 روز متوالی ادامه یابد.

تخم های بلدرچین ژاپنی عموماً در روز 14 به هچر منتقل میشوند و در روز 17 جوجه ها از تخم بیرون می آیند.
پس از هر بار استفاده از دستگاه باید انکوباتور را به خوبی ضد عفونی و گازدهی کرد.
در جدول زیر میزان دما و رطوبت مناسب در دوره های گوناگون جوجه کشی نشان داده شده است.

توجه داشته باشید که رعایت کامل موارد زیر و بروز کمترین انحرافات از اعداد شده می تواند متضمن بازدهی بیشتر کار باشد.

 

دوره جوجه کشی	دما (سانتیگراد)	رطوبت (درصد)	مدت زمان (روز)
ستر	37.7	80 - 76	1 الی 14
هچر	37.5	80	14 الی 17

مراقبت از تخم های نطفه دار پیش از انکوباسیون:

 

تخمگذاری بلدرچین ها از بعد از ظهر شروع و در غروب پایان می پذیرد که بر اساس فصل ، شرایط آب و هوائی و برنامه کاری جمع آوری تخم ها چندین بار در طول این مدت صورت می پذیرید . دمای مناسب محل ذخیره سازی تخم ها 15/5 – ۵/۱۲ درجه سانتیگراد و با رطوبت ۸۰ – ۷۵ % می باشد که این شرایط برای ذخیره تخم ها در مدت زمان ۷ – ۵ روز است . قبل از قرار دادن تخم ها در داخل در دستگاه ستر باید تخم های آلوده را به وسیله کاغذ سمباده یا پارچه پشمی سفت به آرامی تمیز و در محلول گرم ۴۳ درجه سانتیگراد ضدعفونی کرد . سپس آنها را در دمای ۲۱ درجه سانتیگراد و رطوبت ۷۵ % به مدت ۲۰ دقیقه به نسبت ۲۰ گرم پرمنگنات پتاسیم و ۴۰ سی سی فرمالین گازدهی می نمایند . سپس تخم ها را در داخل دستگاه ستر قرار می دهند .برای مراقبت از تخم بلدرچین رعایت نکات زیر ضروری می باشد.

1-  در صورت پرورش پرنده در قفس یا روی بستر ، تخم ها را در 2 تا 3 نوبت در روز جمع آوری نمائید. این امر از ترک خوردن پوسته تخم ها جلوگیری خواهد کرد.

2-  تخم ها را با دقت فوق العاده ای جابجا کرده و توجه داشته باشید که پوسته تخم های بلدرچین نازکتر از پوسته تخم مرغ های معمولی است .

3- تخم های جمع آوری شده پیش از انکوباسیون را بایستی در جای خنک با دمای 14 تا 17 درجه سانتی گراد و با رطوبت 70 درصد نگهداری نمود.

 

 4-  حداکثر مدت نگهداری تخم ها 7 روز بوده ، چرا که قابلیت جوجه درآوری پس از آن به مقدار زیادی کاهش می یابد. ولی بهترین زمان نگهداری 3 روز است.

هیچگاه تخم های جمع آور شده را زود تر از 24 ساعت بعد از تولید داخل دستگاه نگذارید.
5-  در صورتی که نیاز است تخم ها برای مدت طولانی تری نگهداری شوند باید آنها را با یک کیسه پلاستیکی ، پی وی سی ، محفوظ نگهدارید، زیرا سبب خشک نشدن محتوای تخم می شود.

ارزش غذایی گوشت بلدرچین

 

طعم مطبوع انواع گوشت عمدتاً به دلیل وجود ماده‌ای است بنام گلیكوژن كه در سلولهای ماهیچه‌ای وجود دارد. هر قدر كه ماهیچه در طول حیات خود فعال‌تر باشد گوشت آن نیز لذیزتر است مانند ران مرغ، دم ماهی، ران حیوانات شكاری و همچنین سینه پرندگان وحشی.
از سوی دیگر، فعالیت و جنب و جوش حیوانات به طور كلی باعث افزایش میزان ذخیره گلیكوژن ماهیچه‌ها و در نتیجه بهبود كیفیت آن است. به طوری كه حیوانات وحشی اعم از نشخوار كنندگان (آهو، گوزن، بزكوهی و غیره ) و یا پرندگان مانند قرقاول، كبك، تیهو، دراج و بلدرچین همگی به دلیل فوق دارای گوشتی فوق‌العاده لذیذ بوده و قسمتهایی از بدن آنها بسیار خوش طعم و لذیذ می‌باشد. بنابراین چنانچه پرنده‌ای از خانواده حیوانات شكاری بوده یعنی از نژاد وحشی باشد و در محیطی مشابه طبیعت خود پرورش یابد دارای خواص فوق‌الذكر خواهد بود.

بلدرچین حیوانی است با خصوصیات پرندگان وحشی شكاری و بسیار پر جنب و جوش، لاجرم باید در وضعیتی پرورش یابد كه امكان جست و خیز و پرواز داشته باشد.

این حیوان از خانواده ماكیانها و از زیر مجموعه كبك سانان بوده و بدلیل خواص مذكور گوشت آن بسیار خوش طعم و لذیذ و مقوی است، و از طرفی بزرگترین ماهیچه پرندگان كه ماهیچه سینه آنهاست در پرندگانی چون مرغ و خروس و اردك و غاز كه امكان پرواز ندارند دارای بافتی خشبی و خشك و طعمی نه چندان لذیذ است، در حالیكه در مورد بلدرچین بدلیل جنب‌ و جوش و پروازهای متناوبی كه انجام می‌دهد گوشت سینه پرنده علاوه بر اینكه حجم قابل توجهی از كل لاشه) یك سوم لاشه ( را تشكیل می‌دهد دارای طعمی بسیار خوش و لذیذ است.همچنین بافتهای مفصلی این پرنده بدلیل وجود سلولهای پیچیده پیوندی در اثر پختن یا بریان شدن به هیچ وجه متلاشی نمی‌شود و پرنده پس از طبخ نیز تركیب خود را حفظ كرده و در پذیرائیها، زیبائی و آرایش فراوانی به سفره می‌دهد.

میزان پروتئین موجود در گوشت پرنده از پروتئینهای پرندگان معمولی 5 تا 10 درصد بیشتر است و این در حالی است كه انواع اسیدهای آمینه كمیاب كه در سایر پروتئینها یافت نمی‌شود، در گوشت این پرنده به وفور وجود دارد. به همین دلیل در اغلب نقاط دنیا پزشكان برای افراد مسن و از كار افتاده كه احتیاج مبرمی به ترمیم سلولهای از دست رفته بافتهای خود را دارند، برای حفظ و بازیابی سلامت و شادابی خود، مصرف گوشت بلدرچین را تجویز می‌نمایند. از طرف دیگر وجود عناصر معدنی كمیاب و ویتامینهای عدیده در گوشت این پرنده آنرا به دارویی معجزه آسا برای درمان امراض صعب‌العلاجی همچون آسم، تشنج، فشار خون، ضعف اعصاب و یا حتی در ناراحتیهای روانی و عقب افتادگی‌های جسمی و همچنین بی خوابی تبدیل كرده است. در هر حال گوشت و تخم بلدرچین برای كودكان رشد سریع و صحیح، برای نوجوانان هیجان و جنب و جوش، برای جوانان نشاط، برای میانسالان تندرستی و اطمینان و برای كهنسالان سلامت مجدد و تمدید قوا و شادابی را به ارمغان می‌آورد.

همچنین عدم وجود هر گونه مواد افزودنی غیرطبیعی و غیرمفید همچون هورمونها و آنتی‌بیوتیكها كه جداً سلامت انسان را تهدید می‌كنند، دلیل دیگری بر كیفیت طبیعی و مطلوب گوشت بلدرچین می‌باشد.

راهنمای احداث و راه اندازی مزرعه پرورش بلدرچین

راهنمای جامع پرورش بلدرچین

همانطور که همگي مي دانيم بدن
ما به غذاهاي مختلفي نياز دارد و يكي از مواد مهمي که
بايد در غذاي روزانه ما وجود داشته باشد، پروتئين
است. اين ماده براي رشد و سلامت بدن بسيار ضروري است. پروتئين
هم در غذاهاي گياهي و هم در غذاهاي حيواني كه انسان مي‌خورد،
وجود دارد.

گوشت طيور به عنوان يك منبع پروتئين حيواني اهميت
زيادي داشته و بسيار مورد توجه انسان است. به همين
دليل در كشورهاي مختلف سرمايه‌گذاري زيادي برروي صنعت
پرورش طيور انجام گرفته است.

اخیرا مصرف گوشت بلدرچین در استان تهران افزایش
چشمگیری داشته و با توجه به استقبال مصرف کنندگان از
گوشت لذیذ این پرنده ، اغلب رستوران های Fast Food ،
گوشت بلدچین را در لیست غذاهای پرمصرف قرار داده اند،
اما با این وجود هنوز کشتارگاهی مخصوص کشتار بلدرچین
راه اندازی نشده است که بتواند پاسخگوی نیاز رو به
افزایش کشتار این پرنده باشد. هم اکنون تمام مراحل تولید
تا کشتار بلدرچین در داخل یک مجموعه انجام می شود که البته در
آینده ای نزدیک ضرورت احداث کشتارگاه مخصوص بلدرچین احساس
خواهد شد .

                                                         

 یکی از فعالیت های پرورش در خصوص سایر ماکیان ، پرورش بلدرچین صنعتی است . پرورش بلدرچین با فاصله ی نسلی کوتاه یکی از فعالیت های زیر شاخه ی طیور محسوب شده که شروع فعالیت آن بعد از انقلاب در استان یزد شروع شده و سپس در اکثر نقاط ایران تسری یافت . پرورش بلدرچین از جمله فعالیت هایی محسوب می شود که کل فعالیت از تولید تخم نطفه دار تا نهایت کشتار و بسته بندی در داخل یک مجموعه انجام می گیرد . بنابر این پرروش و مدیریت آن از حساسیت بالایی برخوردار است و چنانچه یکی از حلقه های زنجیر که به ترتیب مادر ، جوجه کشی ، واحد گوشتی ، کشتار ، بسته بندی و انجماد است دچار لغزش و کندی شود خیلی سریع بر روی قسمت های مختلف تاثیر گذار خواهد بود .
تولید گوشت بلدرچین در سال 83 به 720 تن بالغ گردید .
عرضه ی گوشت بلدرچین در قالب بسته های فریز شده و تازه به اوزان 900 الی 1000 گرمی و حاوی 5 ال 6 قطعه لاشه است . گوشت این پرنده منبع پروتئینی بسیبار خوش پخت و با قابلیت کبابی شدن بوده که به ذائقه ی ایرانیان نیز سازگار است و امکان عرضه ی آن در بازار جهانی نیز در صورت رعایت کردن شاخص های عرضه محصولات را دارا می باشد .
بلدرچين يك نوع از گونه‌هاي مختلف طيور و از كوچكترين پرنده‌هاي حلال گوشت مي باشد که به تازگي در كشور ما مورد توجه قرارگرفته است. بعضي‌ها به بلدرچين به دليل نوع صدا و آوازش «بدبده» مي‌گويند. بعضي‌ها نيز اين حيوان را نام كرك مي‌شناسند. بلدرچين‌ها در طبيعت، بيشتر در كشتزار غلات و زمين‌هاي ناهموار و ميان علفزارها زندگي مي‌كنند. هنگام زمستان نيز در دسته‌هاي بزرگ جمع شده و مهاجرت مي‌كنند که گاه مسير طي شده بالغ بر 400 الي 1000 نيز مي گردد. بلدرچين‌هاي وحشي كه در طبيعت زندگي مي‌كنند هفت تا دوازده عدد تخم مي‌گذارندکه اين تخمها بعد از شانزده تا بيست و يك روز باز شده و جوجه‌ها از آنها خارج مي‌شوند.
گوشت و تخم بلدرچين براي مردم ارزش غذايي و حتي دارويي دارد و بعضي عقيده دارند كه با خوردن گوشت و تخم بلدرچين احساس سلامت و جواني مي‌كنند.

از لحاظ تاريخي مي توان دو دوره را در شروع کار پرورش صنعتي اين پرنده در نظر گرفت که دوره اول شروع پرورش صنعتي در سطح جهان و دوره دوم آغاز پرورش در ايران مي باشد:
شروع پرورش در جهان
تقريبا مي توان گفت، اهلي کردن بلدرچينها در حدود قرن يازدهم و احتمالا در ژاپن صورت گرفته و در چين و کره نيز ادامه يافت.
از اوائل قرن 20 نگهداري و پرورش بلدرچين توسط دامپروران از اهميت خاصي برخوردار گشت. در مرحله نخست هدف از نگهداري بلدرچين توليد تخم بود که بعدها به عنوان يک منبع توليد گوشت نيز مطرح شد. در ژاپن از سال 1910 به گزيني اين پرنده جهت توليد تخم آغاز و پس از مدتي جايگاه ويژه اي يافت. در آن زمان تخم بلدرچينها در انکوباتورهاي نفتي و يا در زير مرغهاي کرچ قرار داده مي شد.
اولين پيشرفت صنعت پرورش بلدرچين در سال 1930 اتفاق افتاد و پس از اين تاريخ سرعت پيشرفت و انتقال آن به ساير نقاط دنيا بسيار زياد شد و در اندک زماني اين پرنده به آمريکاي شمالي، اروپا، خاورميانه و خاور نزديک راه يافت.
اين پرنده به دليل داشتن جثه کوچک داراي مصرف غذاي ناچيزي است و نياز به جاي زيادي جهت پرورش ندارد. همچنين رشد سريع و سن کم بلوغ جنسي و نتيجتاٌ توليد نسل جديد در مدتي کوتاه (فاصله نسلي کوتاه) نه تنها در زمينه نگهداري ، عادات و رفتار تغذيه اي و اصلاح نژاد بلکه در زمينه فيزيولوژي ، پاتولوژي و توکسي کولوژي نيز مورد بررسي است.

شروع پرورش در ايران
صنعت پرورش بلدرچين حدود 15 - 12 سال پيش در ايران آغاز شد و با توجه به سرمايه گذاريهاي انجام گرفته در ساليان اخير پيشرفت قابل ملاحظه اي نموده بطوريکه هم اکنون در ايران نژادهاي گوناگوني از اين پرنده پرورش داده مي شوند.
همگام با توسعه اين صنعت و عرضه گوشت بلدرچين، بازارهاي مصرف گوشت و تخم آن نيز پيشرفت قابل ملاحظه اي پيدا کرده و با توجه به ارزش غذائي گوشت و تخم آن و بالا رفتن آگاهي هاي عمومي در زمينه تغذيه انتظار آن مي رود که استقبال عمومي از محصولات بلدرچين روز به روز افزايش يابد.
هم اکنون نيز تراکم مزارع پرورش بلدرچين بيشتر در نقاط مرکزي ايران بوده و اين نقاط از قطبهاي مهم پرورش بلدرچين در ايران به شمار مي روند.

بلدرچين ، حرکت از يک خوراک انحصاري به خوراکي عمومي
در چند دهه گذشته نژاد خاصي از بلدرچين که در آن زمان از معروفيت خاصي برخوردار نبود، به نام بلدرچين ژاپني (coturnix coturnix japonica) بعنوان يک راه چاره جهت تخفيف شدت کمبود پروتئين، بويژه در کشورهاي در حال توسعه، معرفي گرديد که با توجه به ويژگيهاي منحصر به فرد خود توانست خيلي زود چه در بخش توليد و چه در بحث مصرف به جايگاهي مهم دست يابد به گونه اي که هم اکنون پرورش بلدرچين بعنوان صنعتي سود آور و پر بازده در سراسر جهان شناخته شده است و ويژگيهائي نظير: رشد سريع، سن بلوغ جسمي و جنسي پائين، فاصله نسلي کوتاه، ميزان تخمگذاري بالا، کيفيت عالي محصولات توليدي و ويژگيهاي غذائي گوشت و تخم، آنرا به يکي از پر طرفدارترين رشته ها نموده است به طوريکه در حال حاضر گوشت و تخم بلدرين تنها در رستورانهاي درجه يک و گرانقيمت بعنوان خوراکي لذيذ و گرانقيمت عرضه نمي شود بلکه گوشت و تخم اين پرنده با توجه به قيمت ارزنده و کيفيت مناسب، در ميان عام مردم نيز با استقبال خوبي مواجه شده و تقريبا از هر 10 نفر يک تن گوشت بلدرچين را در سبد غذائي خود قرار مي دهد.

ويژگيهاي بلدرچين و محصولات آن
همانطور که اشاره شد بلدرچينها داراي ويژگيهاي منحصر به فردي هستند که آنها را از ساير طيور متمايز کرده و صنعت پرورش بلدرچين را يه يکي از سود آورترين صنايع بدل کرده است، در ذيل به برخي از اين ويژگيها اشاره کوتاهي خواهيم داشت:

1- سرعت بالاي رشد در اين پرنده بسيار قابل توجه و در حدود 5/2- 5/3 برابر ساير طيور است. بلدرچينها عموما در 35-45 روزگي به وزن 180 220 گرم رسيده و آماده کشتار مي شوند ضمن اينکه سن بلوغ نيز در حدود 7-8 هفتگي است.
2- سن پائين بلوغ جنسي: اين پرندگان در 6-5 هفتگي قادر به تخمگذاري شده و در 8-7 هفتگي به بلوغ کامل جنسي رسيده و آمادگي توليد مثل پيدا مي کنند.
3- فاصله نسلي کوتاه، که اعمال برنامه هاي اصلاح نژادي را در آنها به خوبي امکان پذير مي سازد.
4- ميزان تخمگذري بالا، بلدرچينها به طور وحشي سالانه در حدود 80 – 60 عدد تخم مي گذارند اما در اسارت و با اعمال برنامه هاي مديريتي قوي در زمينه تغذيه و نوردهي مصنوعي مي توانيم اين رقم را به ميزان قابل ملاحظه اي افزايش داده و به عدد 250- 150 عدد تخم در سال دست پيدا کنيم.
5- ويژگيهاي منحصر به فرد محصولات.

محصولات بدست آمده از اين پرنده داراي ويژگيهاي منحصر به فردي هستند که در زير به برخي از آنها اشاره مي کنيم:
گوشت و تخم بلدرچين خوراکي بسيار کامل و ايده آل خصوصا براي کودکان، زنان حامله و افراد مسن مي باشد. مي توان گفت که تقريبا در هيچ ائيني منع مذهبي براي مصرف گوشت و تخم اين پرنده ديده نمي شود و محصولات آن در تمامي جهان مشتريان خود را دارد.
تخم و گوشت بلدرچين به دليل داشتن چربي و کالري پائين و دارا بودن مقادير زياد آمينو اسيدهاي ضروري، ويتامينها، اسيدهاي چرب اشباع نشده، فسفو ليپيدها و ... ، که هر کدام عناصري واجب و حياتي براي رشد و سلامتي روحي و جسمي انسانها هستند، جزء مواد غذائي ايده َآل به شمار مي روند.
در مقايسه با گوشت و تخم ساير پرندگان، محصولات اين پرنده از اهميت بيشتري برخوردار است و حتي به دليل داشتن فاکتورهاي مهم غذائي بعنوان دارو جهت تامين نياز بيماران مصرف مي گردد.
معمولا وزن يک تخم بلدرچين حدود 13-9 گرم است که از اين ميزان حدود 33-32% مربوط به زرده، 5/59-5/48 % آلبومين و حدود 20- 3/8 % مربوط به پوسته مي شود. مواد تشکيل دهنده تخم هم عبارت اند از: آب (3/74-8/73 %)، کربوهيدرات (1%)، پروتئين (1/13-6/11%)، چربي (4/12- 1/11%)، مواد معدني (1/1%)، انرژي (161cal/100g) و کلسترول (844mg/dl ).
همچنين گوشت اين پرنده محصولي بسيار ترد و خوشمزه و مرکب از: آب 65/62% ، چربي 3/3% ، پروتئين 26% ، مواد معدني 2/3% و انرژي 80 cal/100g مي باشد.
جالب است بدانيد درصد قسمتهاي گوناگون لاشه يک بلدرچين به صورت زير است:
گوشت سينه 42-39% ، گوشت ران 28-26%، گردن 6/2-2 %، قلب 8/0-1% ، امعا و احشا 1/3-9/1% ، جگر 3/2-6/1% و چربي بطني 4/1-1/0% .
با توجه به کليه موارد ذکر شده و همچنين بازده اقتصادي مناسبي که پرورش اين پرنده در پي دارد، طي چند در ايران نيز شاهد تاسيس و رشد مزارع صنعتي پرورش بلدرچين بوده ايم و هم اکنون نظر به تبليغات صورت گرفته و افزايش سطح آگاهي مردم، شاهد افزايش روز افزون مصرف محصولات آن درسطح جامعه مي باشيم و اميد است که در آينده نيز با افزايش حمايتهاي دولتي از اين بخش و همچنين توسعه روشهاي علمي و صنعتي نگهداري و پرورش اين پرنده، بيش از پيش شاهد رشد و تکامل اين صنعت در ايران باشيم.
سودآوری صنعت بلدرچین
به کشتار و بسته بندي لاشه مي نمايند و همچنين بهره گيري از اصول نوين علمي جهت تهيه جيره هائي که در عين ارزان تر بودن بهترين بازدهي را در رشد و توليد داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوري بيشتر خواهند بود.
جهت آشنائي بيشتر علاقه مندان با هزينه هاي مورد نياز جهت احداث و راه اندازي يک واحد پرورش بلدرچين، سعي شده است تا در جداول زير هزينه هاي مربوط به احداث يک واحد پرورش و توليد بلدرچين با لحاظ فارم مولد، گوشتی، جوجه کشی، کشتارگاه، سردخانه و بسته بندی در کمترين ظرفيت اقتصادي و به ظرفيت 1800 قطعه مولد و 150000 قطعه پرنده کشتاري در سال محاسبه گردد تا بدينوسيله اطلاعات بيشتري در زمينه هزينه ها و ميزان سودآوري پروژه پيش روي علاقه مندان به سرمايه گذاري در اين بخش قرار گيرد.
شايان ذکر است که ارقام ذکر شده در جداول زير تنها جنبه برآوردي داشته و بر مبناي قيمت هاي بازار در تاريخ بروز رساني جداول تهيه شده و بديهي است که ارائه ارقام دقيقتر مستلزم انجام برآوردهاي لازم در زمان اجراي پروژه خواهد بود.
مشخصات سرمايه گذاري طرح صنعتی بلدرچین


ردیف شرح میزان واحد 1 سرمايه گذاري كل طرح 12831 میلیون ریال 2 سرمايه گذاري ثابت 11478 میلیون ریال 3 سرمايه در گردش 1354 میلیون ریال 4 فروش ساليانه 9478 میلیون ریال 5 سود ويژه 3387 میلیون ریال 6
دوره بازگشت سرمايه
3.74
سال
7 نرخ بازدهي سرمايه 27 درصد 8 نسبت سرمایه گذاری به اشتغال 717 میلیون ریال به نفر 9 درصد فروش در نقطه سربه سر 31 درصد 10 فروش در نقطه سر به سر 2912 میلیون ریال

امکان شروع کار با سرمایه گذاری کمتر نیز میسر می باشد.                                     
                       
                                     

 نکات قابل توجه:
1- به دليل عدم وجود سازندگان تخصصي در زمينه تجهيزات ويژه ساير ماکيان از جمله بلدرچين در کشور، تجهيزات پيشنهاد شده در اين پروژه اعم از دانخوري ها، آبخوري ها، قفس ها و ... همگي اروپائي بوده و ساخت معتبرترين کارخانه سازنده تجهيزات پرورش طيور خاص در جهان مي باشند و با تمامي استانداردها و ISO هاي اروپا ارائه مي گردند. مواد بکار رفته در بسياري از بخشهاي اين تجهيزات آنتي باکتريال و از بهترين آلياژها مي باشد که اين امر موجب افزايش عمر مفيد تجهيزات تا بيش از 20 سال و بازدهي بيش از 90% شده است. شايان ذکر است که هم اکنون بيش از 70% از مزارع صنعتي جهان بوسيله قفسهاي کارخانه مذکور تجهيز و راه اندازي شده اند. و مطمئنا بکارگيري تجهيزاتي در اين سطح مي تواند تاثيرات مثبت به سزائي را در بهبود سطح توليد و همچنين افزايش درآمد پروژه داشته باشد.
.
2- ذكر اين نكته ضروري است كه نحوه عملكرد مديريت فارم رابطه مسقيم با ميزان سوددهي و اقتصادي بودن كار پرورش داشته, لذا در مورد توجيه اقتصادي طرح, مديريت نقشي بسيار حياتي دارد.
همچنين يكي ديگر از مواردي كه در سوددهي موثر است, مسئله خوراك و هزينه‌هاي وابسته به آن مي‌باشد كه بايد با استفاده از مواد غذايي با كيفيت و در عين حال ارزان قيمت متناسب با شرايط موجود در منطقه بهترين جيره را براي پرندگان تهيه نمود.
همچنين بايد يادآور شد كه رعايت مسائل بهداشتي مهمترين راه براي جلوگيري از صدمات اقتصادي در پروژه مي‌باشد و اين نكته هميشه مد نظر باشد كه پيشگيري ساده‌تر و كم هزينه‌تر از درمان است
برخی نکات مدیریتی
بلدرچين ژاپني پرنده اي مقاوم است که براي نگهداري آنها مي توان از قفسهاي کوچک استفاده کرد. اين پرندگان، جانوراني مقاوم بوده اما همانند ساير پرندگان به بيماري هاي رايج طيور مبتلا مي شوند ولي به طور قابل توجهي مقاوم تر از ساير انواع پرندگان هستند. بلدرچين هاي ژاپني در سن 6 هفتگي بالغ مي شوند و معمولا پيک توليد تخم در آنها در سن 50 روزگي مي باشد. با مراقبت صحيح، ماده ها مي بايست در سال اول تخم گذاري حدود 200 تخم بگذارند. عمر مفيد اين پرندگان 2 تا 5/2 سال مي باشد. اگر پرنده ها بر اساس انتخاب ژنتيکي براي وزن بدن انتخاب نشده باشند، بلدرچين هاي نر بالغ مي بايست به وزني معادل 100 الي 140 گرم و ماده ها که اندکي سنگينتر هستند به وزني بالغ بر 120 تا 160 گرم برسند.
نحوه تشخيص پرندگان نر و ماده
پرندگان ماده بوسيله پرهاي قهوه اي روشن با لکه هاي سياه در اطراف و بالاي سينه مشخص مي گردند در حاليکه پرندگان نر بر روي گلو و سينه خود رنگ قهوه اي تيره دارند. همچنين بر روي لبه بالائي مخرج نرها غده کلوآکي با ساختمان پيازي شکل قرار گرفته و مواد کف آلود سفيد رنگي از آن ترشح مي شود. اين غده منحصر به فرد مي تواند در ارزيابي قابليت توليد مثلي در نرها استفاده شود.
منبع :etarh.com

انتخاب بلدرچين هاي مادر

انتخاب بلدرچين هاي مادر
آب و دان بايستي به ميزان فراوان و كافي در دسترس جوجه هاي بلدرچين گذارده شود تا خوردن و آشاميدن را بياموزند در غير اين صورت در اثر گرسنگي و تشنگي تلف مي شوند.بايد توجه داشت كه در 48 ساعت اول زندگي عدم استفاده از غذا امري نرمال بوده و در اين مدت از ذخيره كيسه زرده تغذيه مي كنند.در ابتدا دان كه بسيار ريز آسياب شده بر روي كارتن كفي زير پاي جوجه ها پاشيده مي شود و بتدريج از دان خوري هائي به ارتفاع 1،5 تا 2 سانتي متر و عرض 3 تا 5 سانتيمتر استفاده مي شود.



به منظور جلوگيري از اتلاف دان شبكه هائي از جنس مفتول بر روي دان خوري ها قرار داده مي شود و همين مسئله در مورد آب خوري ها هم بايستي رعايت گردد تا از غوطه ور شدن جوجه ها و خفگي انها جلوگيري شود.استفاده از كارتن كفي و يا برزنت در زير پاي جوجه ها از لغزيدن آنها و ابتلاء به عارضه در رفتگي فمور جلوگيري مي كند.بهترين روش پرورش بلدرچين استفاده از باتري و قفسهايي است كه براي اين منظور ساخته شده اند.جوجه ها ايتدا به مدت 3 هفته در قفسهاي ويژه اي نگهداري مي شوند كه شرايط خاصي از نظر دما و تغذيه براي آنها اعمال مي شود و پس از اين دوره آنان به قفسهاي ديگر منتقل مي شوند كه معمولا اين قفسها از 5 طبقه تشكيل شده اند ودان خوري و آبخوري در طرفين اين قفسها تعبيه گرديده است و جوجه بلدرچين ها با توجه به گردن درازي كه دارند به راحتي مي توانند از آب و غذا استفاده نمايند.روش استفاده از بستر مناسب نيست.

روش متداول در ايران كه چندان رضايت بخش نيست اين است كه جوجه ها را به مدت 6 روز در سبد هاي پلاستيكي كوچك (به ازاي هر سبد 50 تا 60 جوجه) نگه مي دارندو سپس آنها را بر روي بستر منتقل مي كنند كه انتقال جوجه ها از سبد بر روي بستر منجر به تلفات 1،5 تا 2،5 درصدي مي گردد.هر چه مدت نگهداري جوجه ها در سبدهاي پرورش بيشتر باشد جوجه ها آمادگي بيشتري براي زندگي پيدا مي كنند.

در حالي كه روشنايي 24 ساعته باعث تسريع بلوغ جنسي مي گردد و روشنايي 16 تا 18 ساعته سبب تاخير در آن مي شود.قفسهايي كه جهت نگهداري بلدرچين هاي تخمگذار مي شوند از مفتول هايي تشكيل شده كه مانع خروج بلدرچين از قفس مي شوند و فاصله مفتول هاي كف قفس از يكديگر 10 تا 15 ميليمتر بوده كه مدفوع پرنده براحتي بر روي سيني يا نوار نقاله زير قفس مي ريزد و داري يك شيب ملايم بوده كه تخم بلدرچين بر روي آن لغزيده و درخارج از قفس قرار مي گيرد.

سطح مورد نياز جهت هر بلدرچين تخمگذار در قفس 150 سانتي متر مربع مي باشد. در صورتيكه بلدرچين هاي تخمگذار در روي بستر پرورش پيدا مي كنند بايستي جهت تخمگذاري از تله هاي تخمگذاري استفاده نمود.اين تله ها بايستي با پوشال نرم و يا كاه پوشانده شوند و در آغاز دوره تخمگذاري بايستي آنها را به تخم كردن درون اين تله ها عادت داد.بدين منظور بايستي كارگر مربوطه عموما در ساعت شروع تخمذاري كه معمولا در ساعت نزديك به غروب مي باشد مرتبا در ميان آنان بگردد و تخمهائيكه در روي بستر قرار دارند برداشته و درون تله ها قرار دهد چون ديدن تخم در روي بستر بلدرچين ها را به تخمگذاري در روي بستر ترغيب مي كند.آخرين جمع آوري تخم بايد در حدود ساعت 9 شب انجام گردد در غير اين صورت اين كار بايد در صبح روز بعد انجام شود.

معرفی مواد غذایی مورد استفاده در جیره بلدرچین

1-      ذرت :

اين ماده با حدود  3300 انرژي و 8/8 % پروتئين خام عمده ترين غله موجود در جيره هاي طيور ميباشد . اسيدآمينه ميتونين در ذرت . . .

ادامه نوشته

فیلم پرورش صنعتی بلدرچین

تغذيه بلدرچين

بلدرچين ها به مقدار كافي غذاي متعادل شده نياز دارند. جيره غذايي بلدرچين بايستي حاوي ميزان بالا تري از مواد مغذي باشد.بلدرچين ها را می‌توان بعنوان شروع كننده در سن 0 تا 3 هفتگي و رشد كننده در سن 4 تا 5 هفتگي و تخمگذار يا مادر 6 هفته به بعد تقسيم بندي كرد.كه اين مسئله بستگي به ميزان رشد و توليد آنها دارد. ميزان غذا نيز در اين مورد موثر است و بدين ترتيب بايستي غذاي كافي به انها داده شود. دوره شروع كننده بحراني ترين دوره بوده و نياز به مديريت خاص و مراقبت هاي تغذيه اي دارد.تغذيه بلدرچين مثل تغذيه مرغهاست.بلدرچين ها نيز به عنوان شروع كننده، رشد كننده و بلدرچين هاي تخمگذار يا مادر تقسيم می‌شوندكه اين مسئله به ميزان رشد و تظاهر توليدشان بستگي دارد.براي 3 تا 4 هفته اول بلدرچين ها را بايستي از يك جيره غذايي محتوي تقريبا 27 درصد پروتئين و در حدود 2،750  كيلوكالري بر كيلوگرم انرژي تغذيه نمود.آنهايي كه در مرحله رشد هستند بايستي از يك جيره غذائي باداشتن 24 درصد پروتئين براي تخمگذارها و بلدر چين هاي مادر با داشتن ME معادل 2،650 كيلو كالري بر كيلوگرم تغذيه نمود.

اصول پرورش بلدرچین

بلدرچین

از لحاظ جانورشناسی بلدرچین به راسته مرغان، خانواده قرقاول ، زیر خانواده مرغان مزرعه و گونه بلدرچین تعلق دارد. در حالت کلی دوگونه بلدرچین ژاپنی و اروپائی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد. بلدرچینهای ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی می کنند در حالیکه بلدرچینهای اروپائی از گسترش وسیعی در اروپا، سیبری، ایران، ترکیه، چین و مصر برخوردار هستند. با این حال شباهتهای بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپائی وجود دارد و تنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپائی دارای طول بدن ۱۸ سانتیمتر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن ۱۵ سانت می باشد.

ویژگیهای عمومی بلدرچین

به طور کلی بلدرچینها پرندگانی پرطاقت، نیرومند و مقاوم می باشند و می توانند در گستره وسیعی از مناطق با آب و هواهای گوناگون رشد و تولید مثل نمایند که این توانائی ناشی از قدرت سازگاری بالای آنها با شرایط گوناگون محیطی می باشد.

بلدرچین دارای مقاومت خوبی نسبت به شرایط نامساعد محیطی بوده و در محیطهای مختلف به راحتی سازگار می گردند. این پرندگان سریعاٌ رشد می کنند بطوریکه سن بلوغ در این پرندگان پائین بوده و در سن ۱/۵ تا ۲  ماهگی به بلوغ کامل جنسی می رسند که در این هنگام وزن پرنده نر به ۱۵۰ -۱۲۰ گرم و ماده ها به ۱۸۰ – ۱۵۰ گرم می رسد. ( وزن پرنده بسته به نوع، نژاد و نوع سیستم پرورش می تواند متفاوت از اعداد ارائه شده باشد.)

این پرنده پس از رسیدن به سن بلوغ به مدت حدود ۶- ۴ ماه تخمگذاری خواهد کرد که متوسط تخمگذاری در این مدت حدود ۱۰۰ عدد تخم خواهد بود که از این تعداد حدود ۷۵- ۷۰ درصد به جوجه تبدیل خواهند شد.

جوجه های بدست آمده از گله مادر پس از گذشت ۴۵ -۳۵ روز به وزن کشتار می رسند و در این هنگام وزن متوسط لاشه در آنها می تواند بسته به نوع و نژاد از ۱۴۰ گرم الی ۲۲۰ گرم متغیر باشد.
در یک جمع بندی ساده می توان نتیجه گرفت که مجموع عواملی نظیر: سن بلوغ پائین، سن کشتار مناسب، کیفیت مطلوب گوشت، هزینه های ثابت و جاری مناسب در مقایسه با دیگر شاخه های دامپروری و همچنین مقاومت بالای پرنده به شرایط نامساعد محیطی، پرورش بلدرچین را تبدیل به صنعتی سودآور نموده که امروزه مورد توجه بسیاری از پرورش دهندگان در سراسر جهان قراردارد.

میزان تخمگذاری در بلدرچینها بالا و در حدود ۲۵۰ عدد در هر سال می باشد. بلدرچین ماده د رسن ۶۰ -۵۰ روزگی به اوج تولید تخم می رسند. متداولترین نژاد در پرورش صنعتی این پرنده نژاد کوترنیکس ژاپنی (COTURNIX) می باشد که در سال حدود ۲۰۰ تخم گذاشته و در سن ۴۰ روزگی نیز به وزن کشتار ۲۵۰ گرم می رسند.

از لحاظ ظاهری بلدرچین ماده درشت جثه تر از بلدرچین نر بوده و پرهای سینه اش نیز خالدار می باشند در حالیکه بلدرچین نر دارای پرهای سینه ای به رنگ قهوه ای می باشد.

سیستمهای رایج پرورشی

پرورش بلدرچین عموماٌ بصورت بسته و بدون چراگاه بوده و در این حالت پرورش مادرها در پن های مخصوص و پرندگان گوشتی ها در قفس انجام می گیرد و به طور کلی مناسبترین و سودآورترین حالت جهت پرورش این پرنده احداث مزرعه ای کامل و دارای قسمتهای زیر می باشد:

۱- قسمت پرورش گله مادر

۲- جوجه کشی

۳- پرورش گله گوشتی

۴- کشتار و بسته بندی

سیستم فوق به شما این امکان را می دهد که بهترین کنترل را بر روی عوامل گوناگون موثر بر کیفیت و کمیت تولید داشته باشید و در نتیجه سودآوری بیشتر را برای پرورش دهنده تضمین گردد.
جهت پرورش بلدرچین روشهای گوناگونی وجود دارد که بنا به نوع آب و هوا، نوع مدیریت و مکان اجرای پروژه می توان به یکی از این روشها عمل نمود.

متمرکزترین حالت جهت پرورش این پرنده استفاده از قفسهای ویژه پرورش برای مادرها و پرندگان پرواری می باشد. حسن این روش در این است که کنترل بلدرچینهای حساس خصوصاٌ در مواقع بروز استرس و ترس راحت تر می باشد.

جهت پرورش پرندگان گوشتی می توان از قفسهائی به ابعاد ۱۰۰ * ۴۰ سانتیمتر و ارتفاعی در حدود ۱۶ – ۱۵ سانت استفاده کرد که معمولاٌ ۱۷۰ – ۱۴۰ قطعه جوجه را در سنین یک تا دو هفتگی می توان در چنین قفسهائی نگهداری کرد.

معمولاٌ می توان بلدرچینها را در سنین ۴ -۳ هفتگی در قفسهائی ۸ -۷ طبقه که بر روی هم استقرار یافته اند انتقال داد. همچنین جهت بسترسازی مناسب، کف قفسها را در هفته اول با کاغذ یا مقوای نازک می پوشانیم و در چند روز اول غذا را بر روی کاغذ پخش می کنیم و سپس از طریق دانخوریهای ویژه که در جلوی قفسها نصب شده اند جهت تغذیه استفاده می کنیم.

جهت تامین آب مورد نیاز می توان از آبخوریهای نیپل استفاده نمود ( یا آبخوریهای ناودانی با دهانه بسیار تنگ). پس از گذشت ۴۵ -۴۰ روز می توان بلدرچینهای پروار شده را به کشتارگاه انتقال داد.
همچنین جهت پرورش گله مادر می توان بخشی از جوجه های تولیدی را که از لحاظ داشتن خصوصیات تولیدی مناسبتر از بقیه به نظر می رسند جدا و بوسیله شماره های ویژه ای علامت گذاری نمود، سپس در سن ۶ هفتگی پرندگان مذکور را به قفسهای مخصوص تخمگذاری انتقال می دهیم که این قفسها معمولاٌ دارای ابعادی در حدود ۱۵ * ۱۵ سانتیمتر و ارتفاع ۱۵- ۱۳ سانت می باشند. البته هنگامیکه تولید تخم بارور مدنظر باشد می توان از قفسهائی به ابعاد ۲۵ -۱۵ سانت برای هر ۲۰ قطعه پرنده استفاده نمود که در این حالت پرندگان را با نسبت نر به ماده ۱ به ۳ پرورش می دهند.

به طور کلی و صرفنظر از نوع سیستم پرورش، جهت نیل به حداکثر بازدهی بایستی موارد زیر را در نظر داشت:

- اجتناب از هرگونه حمل و نقل بی مورد

- فراهم نمودن محیطی آرام و دور از استرس

- اعمال برنامه کاهش تدریجی دما

- تامین نور کافی و استفاده از برنامه نوری مناسب

- استفاده از جیره های بالانس شده و با کیفیت

- رعایت کلیه اصول بهداشتی

روش تعیین جنسیت

تشخیص جنسیت بلدرچینها در ۳ هفته اول زندگی بسیار مشکل و توام با خطای زیاد است ولی بعد از سه هفتگی شناسائی به طور واضح امکان پذیر می باشد، بدین صورت که در بلدرچینهای نر، پرهای گردن قهوه ای و پرهای سینه قرمز مایل به قهوه ای روشن (حنائی) بوده در حالیکه در بلدرچین ماده پرهای گردن و سینه روشن و با لکه های سیاه رنگ به شکل نقطه ها یا نوارهائی ظاهر می شوند.

تعیین جنسیت بلدرچین

روش دیگر تشخیص این است که، بلدرچینهای نر دارای غده ای در کلواک است که به اندازه تقریبی یک فندق در قسمت بالای کلواک قرار دارد و در اثر فشار و تحریک کف سفیدی از آن ترشح می شود که نباید با ترشح اسپرم اشتباه گرفته شود. البته روشهای دیگری جهت تفکیک جنس نر و ماده با بالای ۹۰ درصد اطمینان وجود دارد که نیازمند تبحر و تجربه خاصی می باشد.

بلدرچین و جوجه بلدرچین

انتخاب گله های مادر

مناسبترین پیشنهاد جهت تشکیل گله های مادری و بدست آوردن تخمهائی با درصد نطفه داری بالا استفاده از ترکیب گله ۱ نر به ازای هر ۶- ۳ ماده می باشد که در این حالت بیشترین احتمال جهت تولید تخمهائی با نطفه داری مناسب وجود دارد.

در هنگام شروع کار می توان از سه روش معمول جهت تشکیل گله استفاده کرد که عبارت اند از:

۱- خرید تخمهای نطفه دار و جوجه کشی در سایت

۲- خرید جوجه های مادر یکروزه

۳- خرید نیمچه های آماده تخمگذاری

بایستی توجه داشت که هرکدام از موارد بالا دارای نقاط ضعف و قوت خاص خود هستند و انتخاب یکی از آنها برای شروع کار منوط به در نظر گرفتن عوامل گوناگونی است.

به طور مثال در موارد ۱ و ۲ با اینکه میزان سرمایه اولیه مورد نیاز کمتر از حالت سوم می باشد اما تنها هنگامی پیشنهاد می گردد که شما بعنوان یک پرورش دهنده داری تجربه کافی در جوجه کشی و پرورش جوجه یکروزه باشد که در غیر اینصورت با مشکلات جدی در کار مواجه خواهید شد.
و اما در حالت سوم با وجود اینکه در ابتدای کار شما نیاز به سرمایه گذاری بیشتری جهت خرید پرندگان مادر دارید، اما ریسک کمتر و مدت زمان سریعتری که برای رسیدن به تولید صرف می شود امکان بهره برداری سریعتر را به شما خواهد داد.

حال صرفنظر از روشهای سه گانه پیشنهاد شده و اینکه کدامیک از آنها بیشتر با شرایط شما سازگار هستند باید به اساسی ترین نکته نیز اشاره کرد و آن این است که در هر حال سعی نمائید با انتخاب مناسبترین نژاد از لحاظ میزان تولید تخم، داشتن وزن کشتار بالا، دارا بودن ضریب تبدیل پائین، دارا بودن بیشترین سازگاری با اقلیم طبیعی منطقه و مقاومت مناسب نسبت به عوامل نامساعد محیطی از معتبرترین مزارع، گله ای خوب با قابلیت های ژنتیکی بالا و توانائی تولید مناسب را تشکیل دهید و مطمئن باشید که صرف هرگونه هزینه منطقی در این گام متضمن سودآوری بیشتر مجموعه شما خواهد بود.

با وجود تمامی موارد گفته شده، انتخاب مناسبترین روش جهت راه اندازی یک مزرعه منوط به بررسی کامل شرایط محیطی، فنی و اجرائی پروژه می باشد که در اینخصوص بایستی از کارشناسان خبره فن یاری گرفت.

تخم بلدرچین

تخمگذاری و تولید مثل

به کلی بلدرچینها پرندگانی با میزان تخمگذاری بالا بوده و در هر سال در حدود ۲۶۰ – ۲۵۰ تخم می گذارند که این امر در شرایط طبیعی و بدون نوردهی مصنوعی در ماه های فروردین تا شهریور اتفاق می افتد و در این شرایط تعداد تخمهای گذاشته شده برابر با ۱۰۰ -۵۰ عدد است که با اعمال برنامه های تغذیه ای مناسب و نوردهی مطلوب می تواندتا ۲۷۰ تخم در سال افزایش یابد.

کرچ شدن در بین بلدرچینهای اهلی در حد وسیعی کاهش یافته به گونه ای که این پدیده به ندرت در آنها دیده می شود.

تخم بلدرچین که در حالت طبیعی حدود ۱۰ گرم وزن دارد در حالت صنعتی به ۱۲ گرم افزایش وزن یافته است.

جهت تشکیل گروه های تولید مثلی معمولاٌ به ازا هر ۴-۳ قطعه ماده یک پرنده نر در نظر می گیرند. البته بهترین نتیجه باروری از نسبت ۱ نر به ۱ماده بدست می آید ولی در شرایط صنعتی عملاٌ نسبت ۱ به ۳ اجرا می گردد.

جفتگیری بلدرچین از سن ۶ هفتگی آغاز و در زمان ۴ هفته اول پس از بلوغ درصد باروری به حدود ۱۰۰-۹۰ % بالغ می گردد. این روند د ر۸ ماهگی به ۸۰ % و پس از گذشت ۱۱-۹ ماه به ۷۰-۶۰% می رسد.
پس از هر بار جفتگیری، بلدرچینهای ماده به مدت ۶-۵ روز و گاهی حتی تا ۱۲-۱۰ روز تخم بارور می گذارند.

نگهداری تخمها در انبارهائی با درجه حرارت ۱۵-۱۳ درجه سانتیگراد و رطوبتی در حدود ۶۰-۵۰% و به مدت ۸ روز انجام می گیرد. البته بایستی توجه داشت که نگهداری طولانی مدت تخمها تاثیر منفی بر قابلیت جوجه درآوری آنها خواهد داشت. همچنین پیش از انبار کردن تخمها باید آنها را بوسیله گاز فرمالدئید یا اشعه ماورا بنفش ضدعفونی نمود.

قدرت جوجه درآوری تخمهای بارور بین ۸۰-۷۰% و یا به عبارتی معادل ۷۰-۵۰% تخمهای گذاشته شده خواهدبود که البته این امر بستگی بسیار زیادی به سن پرندگان خصوصاٌ پرنده ماده، شرایط فنی و بهداشتی جوجه کشی، تغذیه و مواردی از این قبیل خواهد داشت.

دوره جوجه کشی بلدرچین به طور متوسط در حدود ۱۷ روز به طول می انجامد ولی اگر جنین رشد اولیه داشته باشد این زمان به ۱۵ روز تقلیل خواهد یافت.

حرارت داخلی در انکوباتور باید در حدود ۳۷/۸ درجه سانتیگراد و رطوبت در حدود ۶۵-۶۰ % و در هچر دما ۳۷/۵ – ۳۷/۳ و رطوبت حدود ۹۰-۸۰% تنظیم گردد ضمن اینکه چرخش تخمها نیز هر ۳- ۱ ساعت یکبار انجام می گیرد.

مکان تشخیص نطفه داری در تخمهای لکه دار و سفید متفاوت است به گونه ای که در تخمهای لکه دار امکان تشخیص رشد جنینی از روز هشتم و در تخمهای سفید در روز دوم و سوم میسر است.
جوجه های بدست آمده در حدود ۸-۷ گرم وزن دارند که البته وزن اولیه تخم نیز در این میان بسیار موثر خواهد بود.

تلفات جنینی در هنگام جوجه کشی بیشتر در ۳ روز اول انکوباسیون و یا در مدت کوتاهی پیش از تفریخ پیش می آید که این امر بستگی زیادی به تلاقی خویشاوندی، سن بالای والدین و نیز مدت طولانی انبارداری و همچنین صدمه دیدگی پوسته تخم دارد.

برنامه نوری

اعمال یک برنامه نوردهی دقیق و مناسب برای بلدچینها امری بسیار ضروری و مهم می باشد. به طور کلی بهتر است شدت نور در شروع رشد در حدود ۷۰-۶۰ lux در نظر گرفته شده و در هفته سوم به ۱۰ lux برسد و مدت روشنائی اعمال شده نیز حداقل ۱۸-۱۶ ساعت باشد.

شایان ذکر است که طبق برخی مطالعات انجام یافته گروهی از پرورش دهندگان زمان ۲۳ نوردهی را اعمال می نمایند و حتی در برخی مزارع صنعتی ایتالیا از برنامه ۲۴ نوردهی استفاده می گردد.

بایستی در نظر داشت که در هر حالت جهت دستیابی به حداکثر میزان تخم، اعمال ۱۸ -۱۶ ساعت روشنائی ضروری می باشد. همچنین جالب است بدانید بر اساس برخی گزارشها اعمال ۲۴ ساعت نوردهی سبب تسریع بلوغ جنسی می گردد در حالیکه ۱۸ -۱۶ ساعت نوردهی سبب تاخیر در بلوغ جنسی خواهد شد.
البته جهت پرورش بلدرچینهائی که تنها به خاطر تولید گوشت پرورش داده می شوند اعمال ۸ ساعت نوردهی با شدت کم نیز کافی خواهد بود.

جمع‌آوری تخم‌های نطفه‌دار

جمع‌آوری تخم‌های نطفه‌دار یک بار حدود ساعت نه شب و بار دیگر صبح روز بعد انجام می‌شود. هنگام جمع‌آوری و حمل تخم‌های نطفه‌دار باید بسیار دقت کرد. زیرا پوسته تخم‌ها بسیار نازک است و به آسانی می‌شکند.

تخم‌ها را باید طوری در شانه‌ای مناسب و تمیز قرارداد که انتهای پهن تخم به طرف بالا باشد تا نطفه به پوسته نچسبد. تخم‌هایی که برای جوجه‌کشی در نظر گرفته می‌شوند باید تمیز باشند. همچنین دارای شکل طبیعی، اندازه متوسط و پوسته خوب باشند.

نگهداری تخم‌های‌ نطفه‌دار

تخم‌های مخصوص جوجه‌کشی را نباید به مدت طولانی نگهداری کرد. بیشترین زمان ممکن برای نگهداری تخم‌ها ۵ تا ۷ روز است. در این مدت هم باید در دما و رطوبت مناسب در سردخانه نگهداری شوند. اگر تخم‌ها بیشتر از یک هفته خارج از دستگاه جوجه‌کشی نگهداری شوند، توانایی جوجه‌کشی به سرعت کم می‌شود.
در تمام مدت نگهداری تخم‌ها، باید آنها را طوری قرارداد که انتهای پهن آن به سمت بالا باشد. دمای مناسب برای نگهداری تخم‌ها در سردخانه دوازده و نیم تا پانزده و نیم درجه سانتیگراد است. همچنین رطوبت مناسب باید هفتاد و پنج تا هشتاد درصد باشد. اگر رطوبت کمتر از این مقدار باشد، رطوبت موجود در تخم بخار می‌شود. اگر هم رطوبت بیشتر از این مقدار باشد، احتمال آلودگی تخم‌ها به وسیله قارچ زیاد می‌شود.

آماده سازی تخم‌های نطفه‌دار

برای انتقال دادن تخم‌ها از سردخانه به درون دستگاه جوجه‌کشی ابتدا باید آنها را به مدت شش ساعت در دمای معمولی نگهداری کرد. سپس تخمها را درون دستگاه جوجه‌کشی قرار داد. اگر تخم‌ها را پس از بیرون آوردن از سردخانه فوراً در دستگاه جوجه‌کشی قرار بدهیم، روی پوسته تخم‌ها قطره‌های آب جمع می‌شود. یعنی تخم‌ها عرق می‌کنند. برای جلوگیری از عرق کردن تخم‌ها باید پوسته تخم کم‌کم در دمای معمولی گرم شود.

به علاوه، قبل از انتقال تخم‌ها به دستگاه جوجه‌کشی باید تخم‌هایی که دارای شکل و اندازه مناسب نیستند، کنار گذاشت. تخم‌های کثیف را باید با کاغذ سمباده یا یک پارچه پشمی زبر تمیز کرد. کار ضدعفونی تخم‌ها به وسیله گاز فرمالدئید انجام می‌شود. این گاز از واکنش بین پرمنگنات پتاسیم و فرمالین به وجود می‌آید.

انتقال به دستگاه جوجه‌کشی

طول دوره جوجه‌کشی برای بلدرچین ۱۷ تا ۱۸ روز می‌باشد. تخم‌ها از روز اول تا روز چهاردهم در دستگاه ستر قرار می‌گیرند. از روز پانزدهم تا روز هجدهم نیز در دستگاه هچر قرار داده می‌شوند. درجه حرارت دستگاه جوجه‌کشی بین ۳۷/۲ تا ۳۷/۷ درجه سانتیگراد تنظیم می‌شود. رطوبت دستگاه نیز باید ۵۸ تا ۶۰ درصد باشد.

در چهارده روز اول، تخم‌های هر دستگاه ستر باید روزی سه تا هشت بار چرخانده شوند. با این کار، از چسبیدن جنین به پوسته جلوگیری می‌شود. اما در دستگاه هچر عمل چرخاندن انجام نمی‌شود تا جنین در محل مناسب برای خارج شدن از پوسته قرار بگیرد.

باید توجه داشت که واردکردن هوای تازه در دستگاه جوجه‌کشی برای سلامت جنین‌های درون تخم‌ها بسیار مهم است.

درجه حرارت مورد نیاز

بلدرچینها در روزهای نخستین عمر به دمای حدود ۳۵ درجه سانتیگراد نیاز دارند که این دما باید به کمک منابع حرارتی مناسب تامین گردد. در سن ۷- ۶ هفتگی ۲۴- ۲۲ درجه دما مورد نیاز می باشد.
البته بسته به شرایط محیط پرورش می توان پرندگان را در حرارت ۳۶- ۳۵ درجه سانتیگراد نگهداری و به تدریج در عرض ۳ هفته به دمای ۲۴ درجه سانتیگراد پائین آورد.

بلدرچین ...

پرورش بلدرچین گوشتی

پرورش بلدرچین برروی بستر و یا در قفس ممکن است انجام شود. قفس‌های مورد استفاده تا هشت طبقه ساخته می‌شوند. بلندی هر طبقه حدود بیست سانتیمتر و مساحت آن حدود۰/۵ تا ۰/۸ مترمربع است.
هر جوجه بلدرچین به حدود ۱۵۰ سانتیمتر مربع جا نیاز دارد. بنابراین در چنین قفس‌هایی سی تا چهل جوجه بلدرچین جا می‌گیرند. در یک طرف این قفس‌ها آبخوری و در طرف دیگر دان خوری‌ها قرار داده می‌شوند.

پرورش بلدرچین در قفس بهتر از بستر است، زیرا در یک فضای کم می‌توان تعداد بیشتری جوجه بلدرچین نگهداری کرد. اما در صورت استفاده از قفس باید دقت کرد. چون تعداد زیادی بلدرچین در یک جای کوچک قرار دارند، باید به طور مرتب، هوای تازه در محیط وارد شود. این کار برای کم کردن حرارت اضافی، رطوبت و گازهای زیان آور است. دمای سالن پرورش جوجه بلدرچین در روز اول باید ۳۵ درجه سانتیگراد باشد. سپس هر چهار روز یک بار، سه درجه سانتیگراد دما کم می‌شود تا به بیست و یک تا بیست و دو درجه سانتیگراد برسد. نور در سالن پرورش در دو هفته اول باید به صورت تمام وقت یعنی ۲۴ ساعته باشد. پس از آن مدت ۱۲ ساعت در روز سالن روشن خواهد بود.

بهتر است جوجه بلدرچین‌های نر و ماده به صورت جدا از هم نگهداری شوند. وقتی بلدرچین‌ها به سن دو تا سه هفتگی می‌رسند، می‌توان نر و ماده را از هم تشخیص داد. در این سن پرهای سینه نرها به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای است. ماده‌ها نیز دارای پرهای سینه‌ای به رنگ خاکستری با خال‌های سیاه هستند.

منبع      www.farmiran.ir

پرورش صنعتی بلدرچین

• 
  

وجود ویژگی های مناسب همچون رشد سریع ، بلوغ زودرس ، تولید تخم بالا ، کوتاهی فاصله میان نسل ها ، بالابودن تراکم پرورشی در واحد سطح ، ارزان بودن جیره مصرفی ، حساسیت کم نسبت به بعضی از بیماری های طیور ، قیمت بالای تولیدات که شامل گوشت و تخم می باشد و به خصوص بازگشت سریع سرمایه سبب شده است تا جمع زیادی به پرورش صنعتی این پرنده روی آورند .

مهمترین نکاتی که سبب صنعتی شدن پرورش این پرنده شده است به شرح زیر می باشد :

  میزان رشد سریع : میزان رشد این پرنده در حدود ۵/۳ برابر سریعتر از دیگر طیور اهلی می باشد .
  بلوغ جنسی سریع : در حدود سن ۵۰ – ۴۰ روزگی بلدرچین های ماده در پیک تولید هستند .
  تولید تخم بالا : در صورت پرورش صحیح ، این پرندگان در سال اول تولید توانایی تولید ۲۶۰ تخم را دارا می باشند .
  کوتاه بودن فاصله میان نسل ها : توان بلدرچین در تولید ۴ – ۳ نسل در سال اول تولید این امکان را برای محققین فراهم آورده است تا از آن به عنوان پرنده ای آزمایشگاهی استفاده نمایند .
دوره انکوباسیون کوتاه : جوجه کشی تخم این پرنده ۱۸ – ۱۷ روز طول می کشد .
  تراکم بالای پرورش : با توجه به اینکه جثه این پرنده کوچک و نیز به سطح آبخوری و دانخوری کمتری احتیاج دارد در مقایسه با دیگر پرندگان تعداد پرنده بیشتری در واحد سطح میتوان پرورش داد .
 واکسیناسیون کمتر : با توجه به اینکه گونه های بلدرچین در برابر برخی از بیماری های رایج طیور حساسیت کمتری دارند در نتیجه به واکسیناسیون کمتری احتیاج دارند .

ویژگی های بلدرچین

ویژگی های بلدرچین:

بلدرچینها دارای ویژگیهای منحصر به فردی هستند که آنها را از سایر طیور متمایز کرده و صنعت پرورش بلدرچین را یه یکی از سود آورترین صنایع بدل کرده است، در ذیل به برخی از این ویژگیها اشاره کوتاهی خواهیم داشت:

1-سرعت بالای رشد در این پرنده بسیار قابل توجه و در حدود2.5 تا 3.5 برابر سایر طیور است. بلدرچینها عموما در 35تا45 روزگی به وزن 180تا 260گرم رسیده و آماده کشتار می شوند ضمن اینکه سن بلوغ نیز در حدود7 هفتگی است.
2-سن پائین بلوغ جنسی: این پرندگان در 6-5 هفتگی قادر به تخمگذاری شده و در 8-7 هفتگی به بلوغ کامل جنسی رسیده و آمادگی تولید مثل پیدا می کنند.
3-فاصله نسلی کوتاه، که اعمال برنامه های اصلاح نژادی را در آنها به خوبی امکان پذیر می سازد.
 4-میزان تخمگذری بالا: بلدرچینها به طور وحشی سالانه40 تا 80 تخم می گذارند اما در اسارت و با اعمال برنامه های مدیریتی قوی توسط کارشناسان در زمینه تغذیه و نوردهی مصنوعی می توانیم این رقم را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش داده و به 4 تا 5عدد تخم در هفته دست پیدا کنیم.

5-کوتاه  بودن فاصله میان نسل ها : توان بلدرچین در تولید ۴ – ۳ نسل در سال اول تولید این امکان را برای محققین فراهم آورده است تا از آن به عنوان پرنده ای آزمایشگاهی استفاده نمایند
6-دوره انکوباسیون کوتاه : جوجه کشی تخم این پرنده ۱۸ – ۱۷ روز طول می کشد.

 7-تراکم بالای پرورش : با توجه به اینکه جثه این پرنده کوچک و نیز به سطح آبخوری و دانخوری کمتری احتیاج دارد در مقایسه با دیگر پرندگان تعداد پرنده بیشتری در واحد سطح میتوان پرورش داد.
8-واکسیناسیون کمتر : با توجه به اینکه گونه های بلدرچین در برابر برخی از بیماری های رایج طیور حساسیت کمتری دارند در نتیجه به واکسیناسیون کمتری احتیاج دارند

 9-برگشت سریع سرمایه : با توجه به اینکه سن بلوغ بلدرچین 35-45 روزگی می باشد در نتیجه می توان گوشت و تخم این پرنده را سریع به بازار عرضه نمود.